Bu tarihi belge: Şehit Üstğm. Hasan Hulusi’nin yeğeni; Mukbile Cemile Tarkan tarafından kaleme alınmış ve Kızı Prof. Dr. Nesrin Tarkan tarafından Menkıbe kültürüne kazandırılmıştır.

   Cemile Hanımın kaleminden   "Ben henüz küçük bir kızdım: Babamın bir defa; Kilitbahir’deki Mecidiye Tabyası komutanı iken (Ybz. Kâşif) şu sözlerini hiç unutamam; “-Tabya da bulunduğum zamanlar, orada çok sevdiğim iki top vardı. Bazı geceler, uykum kaçtığı zaman onları görmeye gider, elimle üzerlerini okşardım." dediğini işitmiştim. Ben de hatırlıyorum. Pek küçükken onlar hakkında, erlerden çeşitli söylentiler duymuştum. Güya o toplar tekin değilmiş; geceleri onlardan kumanda veren sesler geliyormuş; üzerlerinde atışsız top talimleri yapılıyor, daha bir takım merak edilecek haller oluyormuş. Gidip bakıldığında bir şey görülmediği, ancak bu sesleri etrafta nöbet bekleyenlerin duydukları anlatılıyordu. Gerçeğe ve doğaya uygun görünmeyen, belki de yüksek manevi güçle ilgili olan bu hikâyeleri, erlerin aralarında bulunduğum zamanlar merakla dinler; sonra korku ile karışık bir ürperme hisseder ve titrerdim.     Göğüsleri imanla dolu, o kahraman Mehmetçiklerin, sarsılmaz inançlarında, şehitlerin cennetlik olacakları ne kadar alın yazısı ise, saf ve temiz yüreklerinde de bu gibi söylentilere o kadar tam bir güven vardı. Bunlara inanırlar ve birbirlerini de inandırırlardı.

KUTSAL KİTABIMIZ BUYURUR Kİ; "ALLAH YOLUNDA ÖLDÜRÜLENLERİ (ŞEHİTLERİ) ÖLÜ SANMAYIN, ONLAR RABLERİNİN YANINDA DİRİDİR,RIZIKLANDIRILIR." (A.İmran S. 169. Ayet

Yorumlar